Twintig jaar geleden was werken in de energiesector niet echt sexy. Je moest energie produceren. Punt.
Vandaag zien we dat deze sector zich opnieuw moet uitvinden om antwoord te geven aan de behoefte – of noodzaak – aan een schonere wereld.
Je ziet dat door windmolenparken en zonnepanelenweides het landschap verandert. Dat is een logisch antwoord op een urgente vraag. Het plaatsen van deze infrastructuur is heel zichtbaar en is voor beleidsmakers een voordeel. Je ziet de verandering. Maar deze oplossingen beginnen scheurtjes te vertonen, omwonenden van deze enorme masten ondervinden hinder en het landschap wordt er ook niet mooier van.
In de technologische evolutie zijn er algemeenheden die terugkomen. Bijvoorbeeld dat technologie en netwerken kleiner worden en bovendien wordt de opslag van energie makkelijker (zie bijvoorbeeld vooruitgang over het gebruik van waterstof).
Klein
Dit zijn aanwijzingen dat de energie van de toekomst niet langer zal worden geproduceerd door grote infrastructuren zoals windmolens, maar door ontelbare kleine- of micro-infrastructuren. Deze zullen met elkaar verbonden zijn om de energie te distribueren. En zal vervolgens, na te zijn opgeslagen, op het juiste moment op de juiste plek worden afgeleverd.
Als ik het heb over micro-infrastructuren, denk dan aan sensoren die energie winnen uit kleine verschuivingen van wind, water, temperatuursveranderingen of veranderingen zoals de overgang tussen zoet en zout water.
De technologie heeft de neiging steeds kleiner te worden, worden de windmolens een bezienswaardigheid voor onze (klein)kinderen? En nog interessanter; gaat er een gedistribueerd economisch model ontstaan dat de gecentraliseerde modellen die we nu kennen gaat vervangen? Kan iedereen energieleverancier worden voor de community? Of nog een stapje verder, zullen de sensoren zelfregulerende 'things' worden die gratis energie leveren en werkgelegenheid bieden door het onderhoud ervan?
Ben heel benieuwd naar wat jullie ervan vinden.